Krachtige herinneringen
"Herinneringen, hoe pijnlijk soms ook, zijn de trouwste metgezellen van de mens; ze blijven bij ons, zelfs als alles om ons heen verdwijnt." - Friedrich Nietzsche
Vorige maand werd ik 53 en als ik terugkijk op mijn leven dan besef ik me hoeveel ik heb geleerd van mijn ervaringen, zowel recent als van ver terug. Mijn jeugd was gevuld met momenten waarin ik al vroeg leerde om op mezelf te vertrouwen, maar vooral om mijn eigen emoties te negeren en me te richten op die van anderen.
Het was een strategie die ik lange tijd hanteerde, zonder me echt bewust te zijn van de impact ervan op mijn eigen welzijn. Het kostte mij jaren om te beseffen dat ik hiermee een belangrijk deel van mezelf negeerde, mijn eigen emoties en gevoelens.
Herinneringen
Maar het was dan ook pas ongeveer vijf jaar geleden dat ik begon te beseffen dat het negeren van mijn eigen emoties en gevoelens niet de juiste weg was. Ik begon te erkennen dat deze waardevol zijn, dat ze een belangrijk onderdeel vormden van wie ik was. Door me hiermee meer te verbinden kon ik ook meer empathie en begrip tonen voor anderen. Het opende de deur naar een dieper gevoel van verbondenheid met mezelf en met anderen om me heen.
Stel je voor dat je terugdenkt aan een moeilijke periode in je leven. Misschien was het een tijd van verlies, verdriet of angst. Door deze herinnering op te roepen, kun je jezelf weer in die situatie plaatsen en de emoties voelen die ermee gepaard gingen. Maar het is niet de bedoeling om te blijven hangen in die emoties; in plaats daarvan kunnen ze dienen als wegwijzers, als signalen van wat belangrijk voor ons is, wat we nodig hebben om te groeien en wat we moeten vermijden in de toekomst.
Ik herinner me bijvoorbeeld een moment waarop ik geconfronteerd werd met een levensbedreigende situatie tijdens mijn werk. De angst die ik toen voelde was overweldigend, maar het was ook een krachtige herinnering aan mijn eigen veerkracht en vastberadenheid. Het herinnert me eraan dat ik in staat ben om zelfs in de meest uitdagende omstandigheden stand te houden.
Nu leven
Het draait allemaal om bewustwording. Door ons bewust te zijn van onze herinneringen en de emoties en gevoelens die ermee gepaard gaan, kunnen we beter begrijpen wie we zijn en wat we nodig hebben om gelukkig en vervuld te zijn. We kunnen leren van het verleden zonder erdoor te worden opgeslokt, en we kunnen ons richten op het heden zonder ons zorgen te maken over de toekomst.
Hoe kunnen we meer in het nu leven?
Een manier is door mindfulness te beoefenen, wat simpelweg betekent dat we ons bewust worden van onze gedachten, gevoelens en ervaringen in het huidige moment, zonder oordeel. Dit kan worden bereikt door meditatie, maar ook door eenvoudige dagelijkse activiteiten zoals wandelen, eten of zelfs bewust ademen.
Daarnaast kunnen we gebruik maken van vier krachtige technieken:
Doelen stellen: Het formuleren van duidelijke doelen helpt ons om gefocust te blijven en ons te concentreren op wat echt belangrijk is in het moment.
Visualiseren: Door jezelf voor te stellen hoe je wilt dat je leven eruitziet, kun je je onderbewustzijn trainen om de gewenste realiteit te manifesteren.
Positieve zelfspraak: Het bewust gebruiken van positieve en ondersteunende taal kan onze mindset versterken en ons helpen om met meer vertrouwen en optimisme in het nu te leven.
Ademen: Het bewust worden van onze ademhaling en het nemen van diepe, rustige ademhalingen kan ons helpen om te kalmeren, stress te verminderen en ons meer verbonden te voelen met het huidige moment.
Het NU leven betekent niet dat we het verleden moeten vergeten of de toekomst moeten negeren. Integendeel, het betekent dat we ons bewust worden van het heden terwijl we de lessen van het verleden meenemen en plannen maken voor de toekomst. Het is een balans tussen acceptatie en actie, tussen loslaten en vasthouden.
Herinneringen vervagen
Naarmate we ouder worden, worden herinneringen vaak vager en kunnen we te maken krijgen met vergeetachtigheid. Voor sommigen kan dit zelfs leiden tot dementie, een realiteit die velen van ons kunnen treffen. Hoe gaan we hiermee om? Hoe kunnen we onze herinneringen koesteren en tegelijkertijd accepteren dat ze kunnen vervagen?
Wetenschappelijk onderzoek naar dementie biedt enig inzicht in deze uitdaging. Dr. Anne Corbett, een onderzoeker aan King's College London, benadrukt het belang van een gezonde levensstijl voor het behoud van cognitieve functies: "Het is belangrijk om te onthouden dat veel van de risicofactoren voor dementie, zoals hoge bloeddruk, diabetes en obesitas, ook risicofactoren zijn voor hart- en vaatziekten." Deze bevinding benadrukt het belang van een holistische benadering van gezondheid, niet alleen voor het lichaam maar ook voor de geest.
Acceptatie
Maar wetenschap alleen kan ons niet volledig voorbereiden op de uitdagingen van het ouder worden en het omgaan met dementie. Het is ook een kwestie van acceptatie en compassie. Zoals de beroemde neurowetenschapper Dr. Oliver Sacks ooit zei: "We kunnen niet teruggaan naar wie we waren, maar we kunnen ons blijven ontwikkelen en evolueren." Het is een krachtige herinnering dat hoewel onze herinneringen kunnen vervagen, onze geest nog steeds de capaciteit heeft om te groeien en te veranderen.
Dus laten we, ongeacht onze leeftijd, onze herinneringen koesteren en onze emoties en gevoelens omarmen. Laten we NU leven in verbinding met onszelf en met anderen om ons heen. Juist nu, terwijl we zien dat de mensen om ons heen ouder worden, is het van onschatbare waarde om die momenten te grijpen en de verbinding met elkaar aan te gaan. Laten we niet vergeten dat het leven een reis is, en dat elke herinnering, hoe vaag ook, ons iets waardevols te leren heeft. En laten we, bovenal, elkaar liefhebben en ondersteunen op deze prachtige, maar soms uitdagende reis die we het leven noemen.
In het besef van onze eigen vergankelijkheid kunnen we juist de schoonheid en waarde van elk moment omarmen. Laten we niet wachten tot het te laat is om onze herinneringen te koesteren en de mensen van wie we houden te laten weten hoeveel ze voor ons betekenen. Want uiteindelijk zijn het niet de materiële bezittingen of prestaties die er echt toe doen, maar de relaties die we hebben en de liefde die we delen.
Laten we daarom elke dag leven alsof het ons laatste avontuur is, met dankbaarheid in ons hart en liefde die ons innerlijk vuur aan blijft wakkeren.
‘Wat men moet leren doen, leert men door het te doen.’ – Aristoteles