De drijfveer van overleving: verlangen naar erkenning en zichtbaarheid bij trauma en PTSS

"Zichtbaarheid in gedrag is de sleutel die de deur opent naar begrip, empathie en hoop voor degenen die worstelen met trauma en PTSS."

In het aangezicht van trauma en posttraumatische stressstoornis (PTSS) kan de drang naar erkenning en zichtbaarheid een krachtige drijfveer worden voor overleving. Traumatische ervaringen kunnen diepe wonden achterlaten, en het verlangen om gezien en begrepen te worden kan een essentieel onderdeel worden van het genezingsproces. Graag wil ik de relatie tussen overlevingsmechanismen, trauma en PTSS verkennen, en hoe het verlangen naar erkenning en zichtbaarheid hierin een belangrijke rol speelt vanuit mijn oogpunt.

Effecten

Wanneer een persoon een traumatische gebeurtenis meemaakt, kan dit een diepgaand effect hebben op verschillende aspecten van het leven. PTSS ontstaat vaak als gevolg van trauma en kan leiden tot intense angst, herbelevingen, vermijdingsgedrag en een negatieve verstoring van het dagelijks functioneren. Het is een complexe aandoening die een aanzienlijke invloed heeft op zowel de psychologische als de fysieke gezondheid van een persoon.

Het verlangen naar erkenning en zichtbaarheid ontstaat vaak als gevolg van de isolerende aard van trauma. Mensen die traumatische ervaringen hebben meegemaakt, kunnen zich vaak eenzaam en onbegrepen voelen. Ze kunnen worstelen met gevoelens van schaamte, schuld of zelfverwijt, en vinden het moeilijk om hun ervaringen met anderen te delen. Dit kan leiden tot een gevoel van onzichtbaarheid en het idee dat niemand begrijpt wat ze hebben doorgemaakt.

Behoeftes

Het verlangen naar erkenning en zichtbaarheid bij trauma en PTSS kan ook voortkomen uit verschillende behoeften. Ten eerste kan het verlangen naar erkenning een manier zijn om de geldigheid van de ervaring te bevestigen. Het kan een manier zijn om te bevestigen dat het trauma echt was en dat de gevolgen ervan serieus genomen moeten worden. Dit kan helpen om gevoelens van twijfel en ontkenning te overwinnen, zowel bij de persoon zelf als in de bredere samenleving.

Ten tweede kan het verlangen naar zichtbaarheid voortkomen uit de behoefte aan begrip en empathie. Het tonen van zichtbaarheid kan anderen in staat stellen om de impact van het trauma beter te begrijpen en medeleven te tonen. Het kan de basis leggen voor een ondersteunend netwerk en een gevoel van verbondenheid met anderen die soortgelijke ervaringen hebben gehad. Het delen van verhalen en het openlijk praten over trauma kan ook bijdragen aan het doorbreken van het stigma dat vaak gepaard gaat met psychische aandoeningen zoals PTSS.

Daarnaast kan het verlangen naar erkenning en zichtbaarheid ook een rol spelen bij het streven naar herstel en veerkracht. Door de eigen ervaringen te delen, kunnen mensen anderen inspireren en aanmoedigen om hulp te zoeken en hun eigen genezingsproces te starten. Het kan anderen laten zien dat herstel mogelijk is en dat er hoop is, zelfs in de nasleep van traumatische gebeurtenissen.

Maatwerk

Het is belangrijk op te merken dat het verlangen naar erkenning en zichtbaarheid een persoonlijke en subjectieve ervaring is. Iedereen zal op zijn eigen manier omgaan met trauma en PTSS, en niet iedereen zal dezelfde behoefte voelen om hun verhaal te delen. Sommige individuen kunnen er de voorkeur aan geven om hun ervaringen privé te houden, terwijl anderen juist kracht putten uit het delen van hun verhaal met anderen.

In conclusie, het verlangen naar erkenning en zichtbaarheid bij trauma en PTSS kan voortkomen uit de behoefte aan geldigheid, begrip, empathie en het streven naar herstel. Het delen van ervaringen en het zichtbaar maken van de impact van trauma kan een krachtige stap zijn in het genezingsproces. Door de erkenning van de gevolgen van trauma kunnen we een ondersteunende omgeving creëren die het herstel bevordert en het stigma rondom PTSS doorbreekt.

De relatie tussen eigenaarschap en trauma’s

Er bestaat een complexe relatie tussen eigenaarschap en verantwoording over je eigen daden in relatie tot opgelopen trauma's.

Hier zijn een paar belangrijke aspecten om te overwegen:

Persoonlijke verantwoordelijkheid:

Eigenaarschap houdt in dat je de verantwoordelijkheid neemt voor je eigen acties, keuzes en gedragingen. Het impliceert dat je bewust bent van de consequenties van je handelingen en bereid bent de verantwoordelijkheid te dragen voor de gevolgen ervan.Trauma's kunnen echter een aanzienlijke invloed hebben op iemands vermogen om volledig eigenaarschap te nemen over hun daden, omdat ze het vermogen tot zelfbeheersing, besluitvorming en emotionele regulatie kunnen beïnvloeden.

Impact van trauma:

Trauma's kunnen verschillende gevolgen hebben, waaronder posttraumatische stressstoornis (PTSS), angst, depressie en andere psychische en emotionele uitdagingen. Deze gevolgen kunnen het moeilijker maken om verantwoordelijkheid te nemen voor bepaalde daden, vooral als ze rechtstreeks verband houden met het trauma.

Het kan zijn dat de persoon het gevoel heeft dat ze de controle over hun gedrag hebben verloren als gevolg van de traumatische ervaring.

Herstelproces:

Het herstelproces na trauma omvat vaak het verkrijgen van inzicht in de impact van het trauma en het werken aan het herwinnen van een gevoel van controle en eigenaarschap over het eigen gedrag en daarmee over het eigen leven.

Dit proces kan therapie, ondersteuningssystemen en zelfreflectie omvatten. Vanuit mijn ervaringen in de sessies die ik heb met hulpvragers die kampen met trauma’s is inzicht in gedrag en de verantwoording daarover een integraal onderdeel van dit proces.

Hierbij leer ik de hulpvrager om eigenaarschap/verantwoordelijkheid te nemen over hun eigen gedrag en de gevolgen ervan terwijl ze tegelijkertijd begrip en compassie ontwikkelen voor de invloed van trauma op hun leven. Dit omarmen van die weerstand en beperkingen lijkt paradoxaal in eerste aanzet, gevoelens en of gedachten maar leidt vanuit mijn ervaring altijd tot prachtige inzichten en de sleutel om weer controle over het eigen gedrag en leven te herpakken.

Context en begrip:

Het is belangrijk om rekening te houden met de context van het trauma en de omstandigheden waarin bepaalde daden hebben plaatsgevonden. Vanuit context naar gedrag en vanuit gedrag naar de juiste mindset.

Trauma kan invloed hebben op iemands vermogen om keuzes te maken en om bepaalde gedragingen te vermijden. Het creëren van de meest passende context is in deze van wezenlijk belang. Ik zie vaak keuzes om juist vast te blijven houden aan de bekende context/omgeving en de bekende kring aan mensen. Deze zorgen juist vaak onbewust en zeker niet met negatieve intenties voor het tegenovergestelde resultaat. Men blijft dan vallen in herkenning en herbeleving en in een soort van vicieuze cirkel hangen.

Complexiteit

Het is dus ontzettend belangrijk om begrip en mededogen te tonen voor de complexiteit van het herstelproces en de uitdagingen die het met zich meebrengt. Vandaar dat ik altijd toets of dat degene die mij om hulp vraagt, in staat is om mentaal te schakelen van afhankelijkheid naar het nemen van eigenaarschap.

Over het algemeen is het belangrijk om een gebalanceerd perspectief te behouden als het gaat om eigenaarschap en verantwoordelijkheid in relatie tot opgelopen trauma's. Hoewel eigenaarschap belangrijk is, moeten we ook begrip hebben voor de invloed van trauma op iemands leven en het herstelproces dat nodig is om verantwoordelijkheid te kunnen nemen voor de eigen daden. Die afweging is voor mij dus altijd leidend om iemand te ondersteunen in het proces naar herstel. Ik verwijs daarom zeker ook mensen door naar andere hulp waar ik die vanuit mijn ervaring en talent gewoonweg niet kan verlenen.

"Echte verantwoording begint bij het erkennen van je eigen handelen, het nemen van verantwoordelijkheid voor de consequenties ervan en het streven naar herstel en groei."

Dat geldt zonder uitzondering voor de hulpvrager en voor de hulpverlener.