De kracht van voelen
Voelen is als de kou op je huid: eerst schrikt het je, maakt het je ongemakkelijk en wil je het ontvluchten. Maar wanneer je het toelaat, volledig ervaart, en accepteert, ontdek je de verfrissende helderheid en kracht die het met zich meebrengt. "Net zoals de kou je huid kan doen tintelen, kan het voelen van je emoties je verlichten en versterken."
In mijn jongste jaren had ik een ogenschijnlijk veilige en liefdevolle omgeving, gedragen door de voor mij, onvoorwaardelijke liefde van mijn ouders en mijn zus. Ondanks hun inspanningen voelde ik me vaak niet gezien en begrepen. Hierdoor begon ik onbewust een missie om er voor anderen te zijn, als een manier om mezelf te beschermen tegen mijn eigen gevoelens. Dit patroon herhaalde zich in mijn drang naar prestaties. Zo was ik bijna profvoetballer en zo heb ik daarna18 jaar bij defensie op het hoogste niveau mogen presteren.
Binnen defensie vervulde ik een rol waarin ik, ondanks de structuur en discipline die de organisatie kenmerkt, de ruimte vond om vanuit mijn authentieke zelf leiderschap te tonen. Ik maakte beslissingen en nam initiatieven die in lijn waren met mijn waarden en overtuigingen, waardoor ik het respect en vertrouwen van mijn team won. Hoewel mijn natuurlijke leiderschapsstijl zich liet gelden en ik positieve resultaten behaalde, voelde ik nooit volledig de voldoening of erkenning die ik verwachtte. De discrepantie tussen mijn innerlijke beleving en de uiterlijke prestaties maakte dat ik mijn rol als leider niet altijd als authentiek of bevredigend ervaarde, ondanks de successen die ik bereikte.
Mijn drang om erbij te horen en gezien te worden, leidde tot een leven waarin ik me voelde als een acteur in een soort "Truman Show." Vooral heel veel actie en heel veel doen. Tot zeker mijn 36e speelde ik daarmee vaak een rol, ver weg van mijn authentieke zelf. Het verlaten van mijn geüniformeerde beroep en het ontmoeten van de liefde van mijn leven, mijn vrouw, markeerden een keerpunt. De geboorte van onze prachtige dochters en de warmte die ik voelde binnen mijn schoonfamilie gaven me een nieuwe missie, dichter bij mezelf en gebaseerd op gevoel.
Hoewel deze nieuwe weg veel belovend was, bleef ik soms terugvallen in oud gedrag, weg van mijn gevoel en gedreven door ratio, kracht en ego. Terug die dome in van die “Truman Show” Het verlies van mijn schoonvader en de emotionele rollercoaster rondom zijn overlijden brachten me opnieuw uit balans. Paradoxaal genoeg was het in de diepte van dit verdriet dat ik, dankzij zelfontwikkeling, stap voor stap terugkeerde naar mijn pad.
Met veel dankbaarheid bewonder ik mijn vrouw, die ondanks haar eigen pijn en verlies, in die roerige periode vast bleef houden aan mij. Haar onwankelbare steun en liefde geven me altijd weer de kracht om blijvend te ontdekken dat de echte liefde en verbinding in mezelf aanwezig zijn. Deze reis leidde me naar een nieuw inzicht: ik kon mijn professionele missie voortzetten vanuit een authenticiteit, met de mens centraal.
Ik leerde uit eigen ervaring dat we, ondanks externe prikkels en omstandigheden, altijd de keuzevrijheid hebben in hoe we reageren. Dit besef, gecombineerd met de liefde en steun van mijn omgeving, heeft me de balans gegeven tussen ratio, actie en gevoel. Vooral dat laatste – ik mag voelen.
Elke ochtend word ik dankbaar wakker naast mijn prachtige en lieve vrouw en geef ik ook onze mooie en lieve dochters een dikke knuffel. Daarvoor heb ik houvast aan mijn vaste ochtendroutine van buiten beweging, stretchen, ademhaling, meditatie en een ijskoude douche. Deze simpele momenten van zelfreflectie, liefde en verbinding brengen me terug naar mijn authentieke zelf.
"De ware reis van ontdekking bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landschappen, maar uit het krijgen van nieuwe ogen." – Marcel Proust
Dankbaar voor deze inzichten en de liefde die ik ontvang en geef, blijf ik voortzetten wat mijn missie is: mensen helpen hun eigen gedrag te reflecteren, eigenaarschap te nemen en in hun eigen kracht te staan. De onbesproken en getoonde liefde voor mijn ouders en de hernieuwde verbinding met mijn zus zijn stille, maar krachtige getuigen van deze reis. En bovenal ben ik dankbaar voor het mogen voelen, en dit te mogen delen.
Mijn verhaal is niet slechts een verhaal van onmacht ombuigen naar controle en pijn ombuigen naar liefde maar vooral een verhaal van de kracht van voelen. Ik heb geleerd om te omarmen wat er in mij leeft en daardoor kan ik er ook beter zijn voor anderen.
In lijn met mijn woorden van de laatste podcast met Bram Bakker: "Het is de reis naar binnen, naar het nemen van eigenaarschap op je eigen gedrag, die ons de kracht geeft om buiten onszelf te leven."
Voelen is kracht
"Wat men moet leren doen, leert men door het te doen." – Aristoteles.
Beluister bij interesse ook de podcast:
Kommentarer