Goede voornemens

Goede voornemens maken. Een lijst van gewenste zaken en gedragingen, wie maakt ze niet?

Mijn woord voor 2021 = TROTS

De laatste week van 2021, het was een bijzonder jaar voor iedereen op zich. Op 9 juni dit jaar ontvingen mijn vrouw, mijn dochters en ik een resoluut signaal vanuit het universum. Totale chaos zo op het eerste gezicht. Ons huis brandde namelijk af.

Chaos ervaren we allemaal weleens, we krijgen het er namelijk gewoon bij in ons leven. Zeker in tijden zoals nu, met lockdowns, beperkingen die we allemaal op onze eigen manier mogen ervaren. Ervaringen van anderen doen er wel toe alleen je eigen ervaring doet er het meeste toe. En dan helemaal de manier waarop je daarmee om gaat.

We willen graag veel fijne en leuke tijd doorbrengen met mensen die ertoe doen. Voor sommige familie en voor anderen vrienden of wellicht wel beide. Bovendien willen we graag vasthouden aan oude gewoontes of privileges. Het vasthouden hieraan levert naast houvast helaas ook beperkingen op. Het maakt ons afhankelijk van onze context, onze omgeving waar we juist zo goed af zouden zijn met houvast vanuit alleen onszelf. Ons eigen gevoel en gedrag daarop.

Prioriteiten stellen, wat heb je dit jaar gedaan en wat ga je volgend jaar doen? Goede voornemens maken, lijstjes maken, klusjes afmaken, huis opruimen, relatie en kinderen aandacht geven, onderzoeken doen, oprecht willen minimaliseren, uitjes en vakanties plannen. Allemaal gedragingen waarmee we zowel houvast als orde denken te scheppen. Onbewust werpen we ons hiermee echter ontzettende veel beperkingen op.

Want het lijkt niet uit te maken, je hebt in je hoofd namelijk een ideaalbeeld: een leven waarin je alles onder controle hebt, je de touwtjes in handen hebt. Een volledig overzicht hebt over alles. Je omgeving, je relaties, je kinderen, je planning, je taken, jouw persoonlijke groei, jouw doelen.

Soms lijkt wel alsof we een oorlog voeren tegen onze eigen onzekerheid? We creëren hiermee onze eigen chaos. Alleen chaos laat zich niet controleren. Chaos is onderdeel van je leven. Iets om niet tegen te ageren maar om in mee te bewegen. Denk dan eens aan aikido. Bij deze Japanse krijgskunst ligt de nadruk niet op het uitschakelen van je tegenstander, maar om het onder controle brengen van de aanval. En dat zonder geweld.

Chaos komt positief gezien vaak voort uit enthousiasme en inspiratie. Misschien is het straks wel weer alle energie die vrijkomt na deze lockdown en de bijbehorende beperkingen die we individueel op onze eigen manier voelen. Misschien is het wel het zien en voelen van een periode van vernieuwing en groei.

We worden allemaal wel geraakt op welke manier dan ook, alleen zij die mee bewegen en daarmee houvast hebben en weer uitzicht creëren, zijn in staat om in deze chaos, groei te laten manifesteren.

Groei en vooruitgaan verloopt vrijwel nooit rechtlijnig zoals we het graag voor ogen hebben. Groei is ook rommelig en chaotisch. Het is drempels overwinnen, door pijn heen stappen, deze tegenkomen en overwinnen. Veel getwijfel, angst, terugval, blijdschap, euforie, inspiratie en overtuigingen overwinnen.

Vaak een beetje van alles, vaak continu en door elkaar en ook nog eens allemaal tegelijkertijd. Wat fijn is het dan om chaos te omarmen met de wetenschap dat je daarmee kan groeien en tot magische inzichten kan komen. Wat fijn is het om te beseffen dat niet alleen ik maar ook mijn vrouw en kinderen in staat blijken om de chaos te omarmen.

Vanuit onze chaos op 9 juni groeiden we als gezin eigenlijk volledig vanuit de principes van nog zo een mooie Japanse gewoonte, namelijk IKIGAI.

• We begonnen in het klein, kracht bij elkaar vinden en bij de liefdevolle mensen om ons heen.

• We lieten onszelf even los, we waren als 1 geheel samen.

• Daarmee volledig in harmonie en duurzaamheid.

• We zijn weer gaan genieten van de kleine dingen, cadeautjes zoals gevonden foto’s die de brand overleefd hebben.

• We zijn nog meer gaan leven in het hier en nu

Wij ervaren groei, groei als individu en als gezin met elkaar. Wat je geeft, ontvang je ook terug, is maar weer gebleken. Leven op de dag en genieten van datgene wat je kan geven. Want hoe erg je je best ook doet, de dingen die moeten gebeuren, gebeuren toch wel. Of je het nu op een lijstje zet of niet.

Tegelijkertijd ben ik gaan beseffen dat veel van de mooiste momenten in mijn (en misschien in ieders) leven de momenten zijn die compleet ongepland zijn. Schoonheid verstopt zich vaak op onverwachte plekken. Chaos omarmen is dus eigenlijk zoals mindfulness beoefenen. Het is niet makkelijk, maar meer dan dat heb je tegelijkertijd ook niet te doen als je er goed naar kijkt.

Steeds wanneer ik ‘ja’ zeg tegen het bewuste moment, en mijn gedachten over dat moment (of de toekomst) rustig voorbij laat wapperen als wolken aan de lucht, ervaar ik dat er eigenlijk niet meer dan dat toe doet. Het laat op zichzelf ook zien hoe groei nooit verloopt in een rechte lijn. Niet vanuit een voorbereid lijstje.

Ik kom dus steeds opnieuw terecht bij inzichten die ik al veel eerder opdeed in mijn actieve tijd binnen defensie waar ik al eerder over heb geschreven. Het voelt alleen iedere keer een beetje dieper, weer iets duidelijker. Overgave aan het moment is geen taak die je kunt afvinken op je goede voornemens lijst. Ik daag je uit dat niet te proberen. Maar wat dan wel?

Simpel: ga in actie in plaats van erover na te denken. Het moet tenslotte toch een keer gebeuren. Zo zijn we als gezin ook stapje voor stapje vanuit moment tot moment in beweging gekomen, alsof we samen op wereldreis zijn gegaan sinds de brand.

Mijn voornemen is deze beweging samen met mijn meiden voort te zetten, wat hou ik van ze en wat ben ik trots op ze.

Maak er een prachtig 2022 van allemaal, beweeg, en geniet weer van de vele onverwachte kleine momenten.

GewoonTwan